NIE JEST ŹLE. BĘDZIE LEPIEJ.

źródło

Prawie trzy tygodnie za nami. Powoli przyzwyczajamy się do nowej sytuacji. I wierzymy, że jakoś przetrwamy ten rok. Póki co jest dość łatwo bo Tata cały czas jest na urlopie, ale jak wróci do pracy to chyba się wykończę. Zastanawiam się tylko czy najpierw padnę ze zmęczenia fizycznego czy psychicznego :-). Ogólnie to wszystko byłoby super tylko problem polega na tym, że Weronika jest z tych dzieci co snu nie potrzebują i wiecznie chce być przy piersi - a wszystkie Mamy pewnie wiedzą jak to utrudnia normalne funkcjonowanie. A teraz o tym co pozytywne. Marysia jest bardzo dobrą, starszą siostrą. Martwi się kiedy dzidziuś płacze, podaje Weronice smoczek (czasem trochę agresywnie, ale ciągle się uczy), nie jest zazdrosna o karmienie Siostry i o poświęcaną Jej uwagę. Na początku była tylko obrażona na mnie - prawdopodobnie dlatego, że zniknęłam na kilka dni, a jak wróciłam to z Dzidziusiem. Na szczęście po dwóch dniach Jej przeszło i wszystko wróciło do normy. Póki co dajemy sobie radę ze wszystkimi obowiązkami i zapas energii jeszcze mamy. Mam nadzieję, że jak zaczniemy wychodzić na spacery (bo ciągle czekamy na ten pierwszy) to wszystko się unormuje. Postaram się jak najszybciej wrócić na bloga i do mojej ulubionej tematyki czyli żywienia dzieci, ale takie wpisy z cyklu 'rok po roku' na pewno będą pojawiać się częściej. 

Pozdrawiam!